I am a fountain, ever clear, ever full,
Spilling love into the barren hands of those who pass.
Freely I pour, asking naught, hoping only —
That some soul, seeing such giving, might kneel and drink deep.
Yet they — they lift but a glass to me,
A single, guarded sip, and call it love.
Small, measured, fearful — as if love were scarce,
As if the heart were a store to be bartered and saved.
But I — I was born to flood,
To soak the earth, to carve valleys with the force of my feeling.
And what is a single glass to me?
A paltry thing, a hollow offering.
I will not be parched at another's cautious table.
I will not shrink my river to fit their trembling cup.
Let them go with their miser’s heart —
For somewhere, surely, another fountain waits for me.
Ben bir çeşmeyim; durmaksızın berrak, durmaksızın dolu,
Sevdamı boş ellere döken bir kaynak.
Özgürce akıtırım, hiçbir karşılık beklemeden, yalnızca umarak —
Bir gün, bir ruh çıkar da diz çöker, kana kana içer diye.
Oysa onlar — yalnızca bir kadeh uzatır bana,
Küçük, ölçülü bir yudum, adına da aşk derler.
Ufak, korkak, cimrice — sanki aşk kıt,
Sanki yürek, pazarlıkla harcanacak bir malmış gibi.
Ama ben — ben taşmak için doğdum,
Toprağı sulamak, hislerimin gücüyle vadiler oymak için.
Ve nedir ki bir kadeh benim için?
Zavallı bir şey, boş bir sunu.
Başkasının titrek sofrasında susuz kalmayacağım.
Nehrimi onların daracık kadehlerine sığdırmayacağım.
Varsın gitsinler, o cimri kalpleriyle —
Çünkü bilirim ki, bir yerlerde, bana layık bir başka çeşme de var.
Je suis une fontaine, toujours claire, toujours pleine,
Déversant mon amour dans les mains vides de ceux qui passent.
Je me donne librement, sans rien demander, espérant seulement —
Qu'une âme, voyant tant d'offrande, s'agenouille et boive à pleines gorgées.
Mais eux — ils tendent seulement un verre vers moi,
Une gorgée timide, mesurée, qu'ils osent appeler amour.
Petite, peureuse, avare — comme si l'amour était rare,
Comme si le cœur était un bien qu'on devait marchander et cacher.
Mais moi — je suis née pour déborder,
Pour inonder la terre, pour creuser des vallées par la force de mes sentiments.
Et qu'est-ce qu'un simple verre pour moi ?
Une chose dérisoire, une offrande vide.
Je ne mourrai pas de soif à la table tremblante d'autrui.
Je ne réduirai pas mon fleuve à la taille de leur coupe étroite.
Qu'ils s'en aillent, avec leur cœur avare —
Car je sais que, quelque part, une autre fontaine m'attend.
